Woeste olifanten

Dag 10 - 23 november 2009

Twijfelfontein – Camp Xaragu

Een vroegertje! Om 10.45 uur zijn we al in Camp Xaragu, 142 km van Uis. Een kamp zonder elektriciteit, ook geen mobiel bereik. Bij aankomst blijkt dat er wel meer niet meer is. Hun auto is stuk, dus een natuurrit of op zoek naar woestijnolifanten zit er niet in. Paardrijden kan ook niet, ze hebben geen paarden meer. En wandelen kunnen we zelf doen, er zijn geen gidsen. Laatste is geen probleem, maar de andere zaken balen we wel een beetje van. We zitten hier 3 nachten, weliswaar in een prachtige omgeving, maar kunnen behalve wandelen weinig ondernemen. Niet dat wandelen een straf is of dat hier zitten vreselijk is, maar het valt even tegen. Wij willen zo graag woestijnolifanten zien. Later proberen we Palmwag Lodge te bellen vanaf een plek waar we wel bereik hebben. Maar één nummer klopt niet en een ander nummer geeft geen gehoor. Morgen nog maar eens proberen. Misschien dat wij via hun iets kunnen regelen. Vanmiddag de toeristische trekpleisters maar langs. Eerst lunchen in de werkelijk schitterend gelegen Twijfelfontein Country Lodge. Daar zien we een kudu. Een hele grote jongen en weer eens wat anders dan een springbok. Na het eten toch ook maar iets aan cultuur doen. We gaan naar Twijfelfontein en dan bedoel ik hier de rotsschilderingen. Dat is werelderfgoed, dus kom maar op en betalen we graag N$ 70 voor. We krijgen in de ontzettende hitte een hele verveelde en ongeïnteresseerde (verplichte) gids mee. Een rondje duurt 45 minuten en dan zie je wat schilderingen die 4 à 6000 jaar geleden door de bosjesmannen zijn aangebracht in de rotsen. Ontzettend goed tekenen konden ze toen niet, maar ach…..We hebben het gezien en persoonlijk vond ik 45 minuten lang genoeg! Op naar de Organ Pipes. Is een muur van basalt wat wellicht 130 miljoen jaar oud zou kunnen zijn. Die zijn zo uitgesleten dat ze doen denken aan orgelpijpen. Vandaar de naam. Als je toch in de buurt bent, kan je even stoppen. Ik zal er zeker niet voor omrijden. Heel dichtbij de orgelpijpen staat de Verbrande Berg (Burnt Mountain). Wat een lachertje of wij begrijpen het niet! Een blok saai zwart antraciet steen. Heeft niets met een berg te maken en schijnt in de vroege ochtend of late namiddag heel mooi paars, oranje en rood te kleuren. Wij zijn er na 17.00 uur, maar behalve dat ik me kan voorstellen dat ie paars wordt blijft het puistje voor mij oninteressant. Dat dit op iedere kaart staat. Onderweg kom je zoveel meer moois tegen in vorm van heuvels en bergen, dan slaat dit werkelijk nergens op.

Onze lichamen hebben wel een douche verdiend. En die is lekker warm en half buiten in onze tent. Vanavond eten we lekker van het buffet en kletsen wat met onze Duitse tafelgenoten. Vandaag zijn hier ook 3 mannen die elkaar in Namibië hebben leren kennen en samen een auto huren. Eentje reist pas 3 dagen mee, de andere 2 kennen elkaar net een week. Een Fransman, Spanjaard en Argentijn. Laatstgenoemde reist al bijna 6 maanden rond in Azië en nu Afrika en schrijft daarover voor een reismagazine, Marco Polo. Erg interessant. In de tent hangen we voor het eerst onze klamboe op en gebruiken onze hoofdlampjes. Luus ligt naast me alweer te snurken, maar ja…het is al bijna 23.00 uur!!