Heet, heter, heetst

Dag 19 en 20 – 2 en 3 december 2009

Waterberg Plateau Lodge

Om 8 uur zijn wij present voor een ochtendwandeling met gids Eben. Wij gaan naar de top van het plateau. Hij vertelt bij het begin dat wij rustig aan lopen naar boven gaan lopen. Zijn rustig aan is alleen een ander tempo dan wij in gedachten hadden. Binnen no time hangt mijn tong op mijn voeten en gelukkig heeft Luus er ook last van. We zitten ook iets op hoogte, de top is op ongeveer 1850 meter. Het is niet hoog, maar voor ons zuurstofgehalte hoog genoeg. Al gauw zijn we boven en kunnen daarna genieten van alle panorama uitzichten en de vele verhalen van Eben. Hij is een trotse Herero man die uitgebreid vertelt over hun cultuur en leefwijze. Helaas herhaalt hij ook heel vaak hoe moeilijk zij het hebben in Namibië. Je schaamt je dood als je dat hoort, wetende hoeveel geld wij hier uitgeven en sowieso hebben uitgegeven om hier te mogen zijn. Maar vooral Lucien had op een gegeven moment het idee dat hij bijna een bedelverhaal aan het ophangen was. Al met al was het wel reuze interessant en leuk en een geweldige wandeling. Hij weet ons ook te vertellen dat Nederland als groepshoofd is ingedeeld voor de WK 2010. Hij zegt dat ze in dezelfde groep zitten als Brazilië, Spanje, Duitsland en Zuid-Afrika, maar dat leek ons erg sterk. Dus hadden we er zelf groepshoofd van gemaakt. Een dag later lezen wij voor het eerst een krant in Namibië en wordt ons vermoeden bevestigd. Omstreeks half 1 zijn wij terug in de Wilderness Lodge voor de lunch. Het is al 15.00 uur als wij terug zijn bij ons huisje. En het is ontzettend warm. Ook in het huisje. Er is een raam van ruim 2 bij 3 meter welke vrij uitzicht geeft om de omgeving. Maar daar komt ook de zon op en brandt gelijk vanaf 7 uur je kamer in. Helaas geen fan of airco beschikbaar en het raam kan niet open. Al zal dat niet veel helpen met een hete wind. Vannacht slecht geslapen door een rat o.i.d. die mijn appel heeft aangevreten. Dus proberen we toch even te slapen in de hitte van het huisje. Dat lukt niet en buiten zitten is nu ook geen pretje. Echt te heet, zelfs in de schaduw, en ook veel vliegen. Dus wisselen we binnen en buiten maar een beetje af. En drinken veel water. Lang leve de thermosflessen! Lucien vond het erg overdreven om ze mee te nemen. Zijn ook best zwaar, maar we hebben er heel veel plezier van gehad. Ik kan het iedereen aanraden die naar Namibië afreist. We hebben zo nu en dan onderweg ook een fles water in de auto (met airco!) gehad, maar binnen hele korte tijd is dat onaangenaam warm.

Om 17.00 uur gaan wij mee voor een rit op zoek naar de neushoorns. Ze hebben er 2 op hun giga terrein, maar zij weten waar zij uithangen. Dus vinden was niet een heel groot probleem. En aangezien ze gewend zijn aan mensen en aan de auto kunnen we ze van heel dichtbij bewonderen. Wat een geweldige beesten! Er wordt weer aardig wat geschoten met de camera’s. Later komen we ze nog een keer tegen als ze op een open stuk aan het grazen zijn. Mooi man! Tijdens de rit hebben we ook weer giraffes, springbok, struisvogels, gnoe’s en jakhalzen gezien. En voor ons nieuw, ook wat wrattenzwijnen van dichtbij, een eland en een blesbok gespot. Laatste hoort hier eigenlijk niet thuis, maar is door de eigenaren vanuit Zuid-Afrika hier uitgezet.

Op tijd terug voor het eten, wat absoluut niet hoogstaand is. Maar goed, je kan niet alles hebben. We kunnen ook vroeg naar bed.