Bienvenidos in Madrid

Dag 2 – 11 september 2010
Elgoibar – Madrid, 430 km

Lucien rijdt liever in Madrid dus begint Giselle met rijden. Onderweg is het super rustig en in Madrid ging het erg goed en heel vlot vinden wij het hotel. En nog belangrijker…..heel dichtbij het hotel ook een parkeergarage. Om kwart voor 2 staan we in de lobby van Room Mate Mario. Mooi designhotel, erg sfeervol en hele vriendelijke mensen. Onze kamer is nog niet klaar. Wij pakken ons brood en tonijnsalade mee en gaan bij Plaza de Oriente lunchen, dichtbij het koninklijk paleis. Erg relaxed en Madrid maakt ook een heel ontspannen indruk. Na 1,5 uur zijn we terug in het hotel en kunnen wij ons installeren. Maar we gaan gauw weer naar buiten en op Sol zien wij de bekende dubbeldekker rijden. Dat is een toeristisch bustour in Madrid die alle bezienswaardigheden afrijdt en je kan de hele dag met 1 kaart op- en afstappen. Ons aangeraden om te doen en als goede burgers doen wij dat natuurlijk. Om Madrid snel te zien en een indruk te krijgen is het een goede tour. Wij stappen nergens uit en zitten gewoon de rit uit.

Vanavond is het Noche el Blanca. Dan is er ’s avonds van alles open, bijv. de musea, koninklijk paleis, kerken e.d. En overal kan je gratis naar binnen. En dat is aan de rijen mensen te zien! Als Nederlanders hebben wij de naam, maar ik ga toch echt niet in zulke rijen staan. Zelfs niet voor Prince in zijn hoogtijdagen! Wat een mensenmassa tussen al die mensen die toch al op straat zijn. Hoeveel mensen wonen er in Madrid??
Op Plaza Oriente kan je vanaf het parkje, waar allemaal stoelen zijn neergezet een operavoorstelling volgen via een scherm. Ook hier heel druk en geen normaal plekje, ook niet in het park, te bemachtigen. Wij lopen naar Plaza Mayor en zitten daar veel en genieten daar van alles om ons heen. Op een gegeven moment willen we toch elders een terrasje pakken en het liefst ook wat eten. Dat kost dus erg veel moeite. Madrid heeft 3000 eetgelegenheden, maar de meeste hebben geen terras. En wij willen toch wel graag buiten eten. Uiteindelijk lukt het om dicht bij het operatheater te gaan zitten. Ik, Giselle dus, ben flink verkouden aan het worden. Niet zo heel erg, maar mijn smaak verdwijnt. Mijn lam smaakt hetzelfde als de vis van Lucien. Geen goed teken! En dat in Spanje en hun eetcultuur was toch ook een belangrijk argument om naar Spanje af te reizen. Als het maar niet te lang duurt. Doodmoe keren wij terug naar de kamer.
Foto's volgen hopelijk morgen!