Rio Istiam - nog maar eens het water op

Dag 20, Ometepe laatste dag

Weer een topdag vandaag! Eerst wat 'uitgeslapen', maar om iets voor 7-en er toch echt uit. Op ons prachtige plek wakker worden en na het ontbijt (wat héél lang op zich liet wachten) op pad. Gelijk met 4 lifters, namelijk onze mede hotelbeheerders. Niet in bezit van auto en zij willen vandaag de waterval gaan bezoeken. Wij zetten ze een heel eind verder af, daar waar wij denken dat zij gemakkelijk vervoer kunnen regelen. 's Avonds hoorden wij dat dat inderdaad zo was gepiept. Wij gaan zelf naar Ojo del Agua, een natuurbad met water wat vanaf de vulkaan komt. Zij claimen dat het het schoonste water in Nicaragua is en daarbij zou het helpen tegen allerlei kwaaltjes en verjongend werken. Nou, dat laatste willen wij wel. Ik zeg 'direct maar het water in'. Nog even 165 cordobas entree en op weg naar een echt zwembad, tenminste.....zo lijkt het. Alleen maar toeristen en er lopen obers rond die jou een drankje kunnen brengen. Het water is in ieder geval verfrissend, maar 22 graden, en het is wel even relaxed zitten en wat spetteren.

Om 12 uur houden wij het voor gezien en gaan weer een lekkere curry en hamburger eten bij het tentje van gisteren. Om half 2 naar Lucy, de Canadese van gisteren. Zij belt de kanoboer dat wij eraan komen en dat zij graag de gids Noë wil voor ons. Hij is hier geboren en getogen en kent de rivier Istiam als zijn broekzak. En schijnt hele goede ogen te hebben om dieren te vinden. Zij belt speciaal, zodat wij niet hoeven te zoeken en wachten. Wij komen daar een 20 minuten later aan en ......eigenaar is even weg en Noë?? Nergens te vind, maar 'maakt niet uit, jullie kunnen zo de rivier op'. En ook de kano, een dubbele zodat ik kan fotograferen, is ook niet klaargezet. Gggrrrr, en nu? Wij willen graag een gids. Die zien in zulke gebieden zoveel meer! Als de kano in het water ligt, vraag ik nogmaals waar de gids is. En dat er gebeld is door Lucy voor een gids. De jongen die steeds erbij liep vraagt ineens of wij via Lucy komen. Jaha! Hij kan ook mee. Hij is de zoon van Noë en die is niet thuis. Ook goed. Dus met Danilo gaan wij het water op. Het is ongeveer 1,5km varen, tussen de vulkanen, voordat wij bij de rivier komen. Een moerasrivier met veel vogels, schildpadden en kaaimannen. En die zien wij dus ook allemaal. Het is er vreselijk mooi en weer heel anders om er met een kano erdoorheen te gaan dan met een motorboot. De dieren blijven veel langer om hun plek en het is veel stiller. Gewoon een andere beleving. En Danilo heeft uitstekende ogen. Meerdere keren moet hij mij uitleggen waar hij wat ziet. En terwijl Luus niet begrijpt wat hij zegt, ziet Luus wel eerder wat hij bedoelt. Als wij terug kanoën, is het al na half 5 en begint langzaam de zon de zakken. Eindelijk hebben wij na bijna 3 weken onze mooie zonsondergang en dat terwijl wij op het meer varen! Mooier wordt het echt niet!

Eenmaal weer terug badderen wij even snel met water uit een tuinslang. Water wat ook vanaf de vulkaan komt. Trekken wat droogs aan en gaan lekker eten bij Villa Paraiso. Op tijd wel terug naar ons eigen stekkie, want wij willen regelen dat wij morgen vroeg kunnen ontbijten en willen alvast betalen. En de meiden gaan om half 9 weg. Luus rijdt voorzichtig terug in het donker en terecht! Er rijdt en loopt van alles op de weg en het liefst zonder licht. Fietsers, motorrijders, maar ook wandelaars, honden, varkens en paarden lopen op de hele donkere weg. Wel wat gewend in Lemele en omgeving, maar toch andere koek in een vreemde omgeving en de verschillende obstakels op de weg. Uiteraard lukt het om om zonder kleerscheuren te arriveren bij El tesoro del pirata. Daar drinken wij met de Fransen en Duitsers nog wat flesjes rum leeg, kletsen wat af en pas om 22 uur trekken wij ons terug. De wekker is gezet (gatver, laten wij daar weer mee beginnen!). Dormir buen!