Afscheid nemen kan niet

Dag 22, Managua

Een leuke en interessante laatste dag in Managua. Vanuit de reisverhalen hadden wij begrepen dat je zo snel mogelijk de hoofdstad moet verlaten. Niets te zien en druk en chaotisch. Laatste 2 klopt wel. Er wonen bijna 2 miljoen mensen in Managua (in Nicaragua wonen er 6 miljoen) en die hebben allemaal een auto, is ons idee. Selva Travel had ons aangeraden toch een stadstour te doen. Terwijl het absoluut niet ons ding is. Iets met cultuur en geschiedenis enzo. Maar wij vliegen pas om 14.30 uur, zijn al in Managua en besloten het dan te doen en dan hebben wij ook direct een lift naar de luchthaven. Strak plan!

Gabriella haalt ons om 8 uur op en vermaakt ons tot 12.00 uur met de interessante geschiedenis van Nicaragua, wij zien wat markante gebouwen en wat van het meer en markt. Zowel oud als nieuw Managua doen wij aan. 2 gedeeltes, omdat in 1972 de stad grotendeels verwoest is door een aardbeving. Om stipt 12 uur worden wij gedropt en om 12.05 uur hebben wij onze instapkaarten in onze handen en zijn wij de bagage kwijt. Nog wat cordobas opmaken aan eten, portemonnees en een fles Flor de Caña en we are ready to go. Afscheid nemen van Nicaragua willen wij nog niet, maar het moet nu toch echt. Wij vliegen eerst naar Panama, vliegen over Ometepe en zien de vulkanen nu dan toch van boven. Een machtig gezicht.

In Panama een transit van bijna 2 uur. Omkleden naar wat Nederlands klimaat kleding en wat broodjes voor mij kopen voor in het vliegtuig. $ 31 voor 2 wraps en 2 sneetjes cake. Ik vraag haar hoeveel dat in dollars is, weet ik veel wat zij in Panama gebruiken. Zij herhaalt 31 dollars!! Uiteraard kan ik mijn verbazing niet verbergen. Wat een onzin, maar ik heb het nu eenmaal al gepakt. Dus vooruit dan maar. Blijkbaar moeten wij weer wennen aan eerste wereld prijzen? Boarden voor onze KLM vlucht wordt vandaag de grootste uitdaging. De veiligheidsmaatregelen zijn streng. Wij worden allemaal in een afgezet gebied gezet, nadat wij zijn gecontroleerd. Kunnen daar ook niet meer uit. Dus wij zitten nu met heel veel mensen op een relatief klein gebied. Lekker knus en vooral warm. Het wordt niet duidelijk waarom wij zo anders dan de andere gates worden behandeld. Vermoeden is dat het komt omdat wij naar Europa vliegen. Maar ja, het zit er echt op. Nicaragua was heerlijk, ontspannen, mooi, aardige mensen, arm, overweldigend, anders, authentiek, warm, teveel en lekker eten, goedkoop, verwarrend door communicatiestoornis, rustig, natuur, vogels, rum, gemakkelijk reizen, vulkanen en meren. En wie weet komen wij nogmaals terug. Voor nu hoop ik dat zij, mede door toerisme, het daar beter krijgen en meer ontwikkeld. Maar dan wel op een manier wat bij de bevolking past en met respect voor hun cultuur en (natuur)schatten.