Koopgoot bestaat in Cuba

Dag 13 – 17 november Camagűey

Het was eenvoudiger dan gedacht om het stadje uit te rijden. 3,5 uur doen wij over het traject Sancti Spiritus naar Camagűey. Wij gaan dus steeds meer naar het oosten van het eiland toe. Het landschap verandert niet wezenlijk. Al rijden wij vandaag veel tussen het suikerriet. De wegen veranderen ook niet. Gelukkig niet, want het is goed te doen. Gewoon op de gaten bedacht blijven. Cubanen rijden niet als idioten, houden zich aan de toegestane snelheid en zijn ook in het verkeer beleefd. Wel zo fijn als buitenlander. Om half 1 parkeren wij de auto op een dubieuze plek. Maar wij hebben al 3x hetzelfde rondje gereden en gaan nu maar te voet op zoek naar Casa Angelito, wat midden in de heuse winkelstraat ligt. Tja, daar kom je niet dichterbij dan wat wij staan. Maar bij de casa willen ze liever niet dat wij de auto onbeveiligd langs de kant van de weg laten staan. Zij loopt en rijdt met ons mee en dirigeert ons naar een parkeerplaats voor maar liefst 5 cuc. Staat ie wel achter een afgesloten hek. Mot dan maar.

Onze kamer ziet er weer meer dan prima uit. Even de slippers aan en het stadje in. Lijkt wat op Sancti Spiritus, maar dat komt vooral door de winkelstraat en de drukte daar. De gebouwen hier zien er minder strak en mooi uit, maar ook hier zitten er mooie exemplaren bij. En ook hier gezellige pleinen waar de mensen elkaar ontmoeten en online kunnen. En ook hier bijna geen toeristen.
Na een weldadige en goede lunch bij Lucky, een tip van onze gastvrouw en eten bijna alleen Cubanen, lopen wij nog even rond, beklimmen de Catedral de Nuestra Señora de la Candelaria. Een aanrader! Je bent helemaal alleen en hebt boven een waanzinnig rondom uitzicht over de stad en ver daarbuiten. Luus moest weer even wat overwinnen, maar uiteraard is dat gelukt.

Eind van de middag gaan wij het dakterras van het Gran hotel op voor een mojito en de zonsondergang. Mojito is prima, zonsondergang valt tegen. 10 stappen buiten en wij zijn thuis. Even douchen, rusten en weer op pad. Honger hebben wij niet, dus wij lopen wat rond. Blijven hangen op de nabijgelegen Plaza de la Solidaridad, waar een bandje gaat spelen en een gezellige drukte is. Het bandje is best slecht. Geen Cubaanse muziek, maar covers van Engelstalige liedjes. Zelfs Venus komt voorbij. Maar die meiden kunnen geen Engels zingen! Je verstaat vaak echt niet wat ze zingen, maar het publiek kan het wel waarderen. Héél lang onrustig blijft het niet in Camagűey, want voor half 11 is dit over. En de mensen trekken elders naartoe. In Casa de la Trova, waar je zeker op vrijdagavond nog muziek mag verwachten is ook niets. Dus maar naar ons dakterras. Rum met chips wordt het.

Was een kort maar leuk bezoek aan Camagűey. Net zoals Sancti Spiritus anders dan de rest wat wij gezien en meegemaakt hebben. De mensen zijn anders, zien er 'rijker ' uit. Hebben het duidelijker beter. Je hebt hier dus de winkelstraten, ze eten en drinken volop in de restaurants, anders gekleed. Wij vragen ons wel af hoe ze dat hier doen. Hoe verdienen zij hier hun geld, naast hun staatssalaris? Van de toeristen moeten ze het niet hebben, lijkt me. En veel van de agrarische industrie zien wij ook niet. Daar hebben wij nu nog geen antwoord op gekregen. Wellicht volgt dat nog.

Morgen alweer op pad. Allemaal tussenstops om uiteindelijk in Baracoa te komen. Verder naar het oosten kan niet en daar mogen wij dan weer 3 nachten blijven. Maar eerst Holguin.