Rijden naar Baracoa

Dag 15 – 19 november Reis naar Baracoa

Dan eindelijk naar Baracoa. Er wordt afgeraden om via de, kortere, noordelijke route te rijden. Kan weleens deels onder water staan en/of heel slecht zijn. Dus rijden wij via Santiago de Cuba en Guantanamo, de zuidkust dus. Wij zijn maar liefst 6 uur onderweg en dat met maar één stop van 10 minuten. Een echte reisdag, wat Luus alleen heeft gereden. Ik ben opgestaan met hoofdpijn en die gaat pas over als wij de bergen inrijden. En dan rijdt hij liever zelf. Een schitterende deel van Cuba is dit, maar wel 30km lang op het eind door de bergen is pittig en af en toe regent het ook. Dus wij stoppen ook niet om extra te genieten van de vergezichten. Doen wij wel op de terugweg. Maar de bergweggetjes zijn erg goed, behalve dat het veel betonplaten zijn. Maar geen gaten. Heel de weg is ons meegevallen. Wij hoorden steeds dat hoe verder je naar het oosten gaat, hoe slechter. Maar dat klopt echt niet, al moet je af en toe wel slalommen om de gaten. Maar de weg van Holguin naar Santiago is grotendeels prima. En vanaf Guantánamo tot de bergen zelfs nieuw asfalt en lekker glad. En daarnaast is het ook nog héél erg rustig. Doet bijna denken aan Namibië, waar je uren niemand kan tegenkomen. Duurt hier geen uren, want altijd komt er wel weer een dorpje opdoemen. En op diverse plekken mensen op zoek naar vervoer. Dat vult op Cuba een belangrijk deel van de dag. Zeker hier, waar weinig verkeer komt. In de bergen, ongeveer 20 km voor Baracoa, pikken wij een lifster op. Zij wilt naar het ziekenhuis, waar haar dochter van 8 jaar oud ligt. Haar 2 andere kinderen heeft ze bij haar moeder gelaten, hoog in de bergen. Morgen of overmorgen probeert ze dan weer thuis te komen.

En dan zijn we er. De navigatie stuurt ons naar een aftandse wijk, met een heel slecht wegdek. Klopt dit wel? Toch wel. OMG!! Huisnummer wat wij zoeken is een vaag smal steegje inlopen en een kleurige, grappige trap op. Huis beneden en waar wij boven in kijken, zien er erg armoedig uit. Ana Maria van Casa El Balcon doet open en wij zijn direct gerust gesteld en blij. Wat een enthousiast en lief mens! En onze kamer voor 3 nachten ziet er meer dan prima uit. Wij hebben een klein balkonnetje. Uitzicht is wel op de armoedige huisjes om ons heen. Maar volgens Ana Maria is dat romantisch. Zij laat ook het dakterras zien en geeft vanaf daar een rondleiding Baracoa. Auto gaat in een garage en daarna even rusten op het terras met een glas verse papajasap.

Daarna lopen wij het dorp aan zee in. Het is duidelijk wat anders, eigenlijk de straten buiten het toeristisch centrum van Trinidad. Maar ook hier een centraal plein, wat rondom er heel verzorgd uitziet en waar de restaurants ed voornamelijk zíjn. De boulevard hier stelt echt niets voor, dus dat is gauw bekeken. Besteden vooral de tijd met verkennen van het dorpje, mojito drinken en voor morgen een excursie geboekt naar de kloof Yumuri. Tijd weer voor actie!

Met Ana Maria afgesproken bij haar te eten. En daar krijgen wij geen spijt van. Mijn vis en Luus zijn garnalen smaken goed. Ook de soep en de flan (toetje) gaan zo naar binnen. Na het eten was het de bedoeling naar het plein te gaan en het dagboek te plaatsen, maar wij zitten zo lekker op het terras dat wij hier blijven. Een rum maakt de avond helemaal compleet.