Nog steeds op weg naar Baracoa

Dag 14 – 18 november Holguin

Nog één tussenstop en wel in Holguin. Op de weg gaat het weer soepel en zonder problemen komen wij aan bij Villa La Roca in een iets andere wijk dan wij tot nu toe hebben gehad. Maar de gastvrouw is erg aardig en behulpzaam. Spreekt geen Engels, maar wij redden ons prima met mijn steenkolen spaans en wat gebarentaal. Wij verblijven wel zo'n 3km buiten het centrum en daar willen we wel naartoe en niet met onze auto. Ik vraag of hier aan de weg de alom aanwezige fietstaxi's ook rijden. En dat is zo en vertelt ons ook wat wij maximaal moeten betalen, nl 1 cuc pp. Zij loopt even met ons mee. Zo snel geen fiets te zien, maar wel paard en wagen. Allerbelangrijkste vervoermiddel hier, ook onderweg in de dorpjes vooral paard en wagen gezien. In heel Cuba zien we ze, maar ze lijken hier veel meer vertegenwoordigd te zijn, net zoals de fietstaxi. Wij gaan dus met de paardenwagen en dat kost ons maar 1 cuc totaal. En de rit is briljant. Een hele optocht van paardenwagens en fietstaxi's van en naar het centrum en allemaal locals, want toeristen zijn er hier maar mondjesmaat.

Wij worden bij een heel groot plein afgezet, blijkt Parque Cespedes te zijn en op de hoek daarvan staat een Italiaans restaurant, Roma genaamd. En die staat in ons boekje en wij hebben honger, dus dat wordt het! Wij kunnen niet naar binnen kijken en worden bij de deur tegengehouden. Er wordt verteld, ongeveer twee keer, dat ze geen pizza hebben. Deert ons niet, feed me!! Wij mogen naar binnen en het werkt gelijk op mijn lachspieren. Het ziet er super ongezellig uit. Als wij zitten merken wij dat er ook best wat vliegen zijn en het best warm is. Er zitten alleen maar Cubanen, dus dat kan goed zijn. Nou, dat had best beter gekund. Onze pasta met kip smaakt echt niet slecht. Ook zeker niet goed! En de kip is er overheen gevlogen. En als je een stuk kip vindt, is het vet. En vet eten en ik zijn geen vrienden, dus al gauw zit ik met lange tanden te eten. Luus ook, dus wij laten best wat staan. Onze buikjes zijn toch wat gevuld. Afrekenen en gaan. De rekening bedraagt 2,10 cuc. Ik reken nog eens na, want de rekening is gegeven in cup. Maar het klopt echt, ook als ik het navraag. Dat is minder dan 2 euro voor 1 biertje, 1 sinas en 2 borden pasta. Goh, betekent dit dat wij als toerist normaliter dus véél te véél betalen? Blijkbaar, al is het dan wel in een meer sfeervoller setting. Maar wat een verschil. De rest van de middag merken wij steeds dat het hier wel heel goedkoop is. Ons avondeten kost, incl drank, nog geen 11 euro. En dat was gewoon heerlijk eten, met een overheerlijke vissoep, calamaris en een mini hamburger voor Luus. Hij had niet heel veel trek. Maar de mini burger bleken 3 burgers te zijn, per stuk iets kleiner dan 1 normale burger. En nog verse patat erbij. Daar is dus veel van blijven liggen. Wij verlaten op tijd ons gezellig terras en nemen een taxi naar huis. Dat was in het donker even zoeken voor de chauffeur, maar uiteindelijk ging dat prima. Onze auto staat nog steeds in de straat en de zoon des huizes wil toch graag dat wij de auto in hun private parking zetten. En of hij dan mag rijden (het is 2 huizen verder). Natuurlijk mag dat, al is dat gauw gezegd...... want hij kan niet best rijden! Hou mijn hart vast en ben blij dat Luus ingestapt is. Hij rijdt een klein rondje en zet uiteindelijk veilig de auto achter gesloten deuren.

Holguin verlaten wij morgen weer en dat is meer dan prima. Ik vond er hier geen barst aan, behalve ons laatste terras en in de Bodeguita del medio. Waar wij een gezellig ontmoeting hebben gehad met Cesar en waar wij onze naam (héél toeristisch) hebben vereeuwigd op de muur. De rest van de middag heb ik geen senang gevoel gehad en heb ik nu wel heel veel zin in Baracoa.