Trinidad, suiker en kip
Door: Giselle
Blijf op de hoogte en volg Giselle
15 November 2017 | Cuba, Trinidad
Vandaag onze extra dag in Trinidad ivm de vervallen dagen in Remedios, wat deels nog last kan hebben van de orkaan Irma. In overleg met Mi Cuba besloten hier nog een dag te blíjven en een dag Sancti Spiritus. Gisteravond afgesproken om vóór het ontbijt rond te gaan lopen. Mooi licht, maar vooral weinig toeristen en het stadje zien ontwaken. Wat een goed idee! Wij lopen door een verlaten Trinidad, zeker als je het vergelijkt met de andere momenten. De straten worden schoongeveegd, kinderen gaan naar school, de proppers en taxichauffeurs zijn nog niet aanwezig. Wij kunnen in alle rust struinen.
Tijdens het ontbijt overleggen wij wat te gaan doen. Snorkelen bij La Boca of gewoon lekker weer door Trinidad lopen en meer de wijken buiten het gebaande pakken? Ruben komt om kwart voor 9 checken of alles ok is en ik bedenk me dat wij in Havana iets over een canopy mogelijkheid in de buurt hadden gehoord. Ik vraag hem of hij weet waar dat is. Uiteraard weet hij dat en hij kan ook een taxi regelen (35 cuc) voor ons. Die neemt ons dan ook gelijk mee verder de vallei de los Ingenios in. Dat wordt het en minder dan een half uurtje later staat Raoul met zijn Lada op ons te wachten.
De vallei van ooit de suikerplantages, met bijbehorende slaven en suikerbaronnen. Veel staat er niet meer van en de suikerhandel bestaat hier niet meer. Eerst willen wij aan een kabeltje hangen. Tenminste, ik wil en Luus probeert te ademen. Het wordt nog even uitgesteld. Er staat te veel wind. Op de terugweg proberen.
Raoul rijdt door naar de ruïnes van San Isidro, een voormalige suikerplantage. Daar kunnen wij aansluiten bij een gids en die vertelt alles over het werken op de plantages, hun werk- en leefomstandigheden (voor de slaven niet best en dat is zéér zachtjes uitgedrukt) en het werkproces. De uitkijktoren, om de slaven in de gaten te houden, staat er nog en de woning. Die momenteel wordt gerestaureerd. Echt heel interessant, zeker als je onze culturele interesse (het gebrek daaraan) kent. Daarna door naar Manaca Iznaga. Ook een suikerboer en de allerrijkste familie van toen. De toren staat hier ook nog, vele malen hoger, en is te beklimmen. Daarvoor moeten wij eerst door een cordon van witte kleden, witte kleding, witte sjaals en ander wit spul. Het lijkt wel de oude Omo reclame. Maar het uitzicht vanaf de toren is magnifiek en zeer de moeite waard. Je moet daarvoor wel aardig wat treden nemen, de één nog steiler dan de ander. Lucien heeft een topdag! Hij wilt zsm naar boven, des te sneller is ie ook weer beneden. De bijbehorende woning is heel goed bewaard gebleven en is nu een restaurant. In een schommelstoel genieten van een espresso, kopen nog een cocosnoot (lekker als je dorstig brengt) en door. Laatste stop zijn de restanten van een suikerfabriek, gesloten in 1930. Naast de oude treinstation waar ook nog wat wagons en een oude locomotief staat. Daarna weer naar het uitkijkpunt en dus naar de canopy. Wij zijn de enigen die de 4 platforms gaan nemen en gaan zweven over de vallei. Het ziet er eng uit, maar als je eenmaal op het platform staat, is er niets meer aan en is het vooral genieten van het vrije gevoel en je ziet de omgeving op een hele andere manier. Ik kan het iedereen aanraden. Het is zo over (mocht je het toch eng vinden), kost maar 10 cuc en je bent een mooie ervaring rijker.
Is het onverwachts een hele leuke ochtend geworden. Raoul zet ons omstreeks 13.30 uur weer af bij onze casa. Lunchtijd! Het wordt Adito, verderop in de straat. Serieus lekkere pizza, maar wel een flinke jongen. Tel daar de hitte bij op en dan heb ik wel een siësta nodig. Maar eerst gaan wij even internetten. Afsluiten kost mij weer energie, dus maar een mojito om de pijn wat te verzachten. Dat doen wij bij La Ceiba, aangeraden door nichtje en gevonden met behulp van een meisje wat mij Ceiba hoort spellen voor Luus. Zij loopt helemaal mee naar het restaurant. Vraagt ons niets daarvoor, maar zal ongetwijfeld commissie ontvangen. Als wij het restaurant verlaten, vragen ze ons ook hoe wij hun hebben gevonden. Door het meisje of heeft zij alleen de weg gewezen? Vanavond gaan wij daar eten. Zou goed moeten zijn en het restaurant ziet er geweldig sfeervol uit.
Missie geslaagd! De kip met honing was heerlijk, temperatuur heerlijk en plekje ook heerlijk. Een heerlijke avond. Afsluiten gebeurt weer bij Don Pepe en daarna lopen wij nog een rondje door Trinidad, bij wijze van afscheid. Op en bij de trappen nog gezellig druk, maar de rest van het stadje is langzaamaan zich aan het klaarmaken om naar bedje te gaan. Ook wij gaan op huis aan en alvast een beetje inpakken om morgen weer verder naar het oosten te trekken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley