Blijf op de gebaande paden!
Door: Gies
Blijf op de hoogte en volg Giselle
15 November 2015 | Nicaragua, Masaya
Dag 16, vulkaan Masaya en Catarina
Na een slechte nachtrust, krijg ik rust van Lucien. Geen kano vanochtend, maar even blijven liggen. Om kwart voor 9 toch in de auto. Wij gaan naar de Masaya vulkaan, met een nog werkend krater. Net binnen het park pikken wij 2 Franse lifters mee. Trouwens lifters 3 en 4 al van vandaag. Het worden er vandaag uiteindelijk 10. De Fransen gaan achterin zitten. Ook voor het eerst anderen in de auto. Het klikt vrij snel en uiteindelijk brengen wij de hele ochtend met elkaar door. Zij zijn al 2,5 maand aan het reizen en moeten in februari in Mexico zijn. Daar gaan zij een half jaar zichzelf laten opleiden tot duikinstructeur, tegelijkertijd daar werken. En daarna? Zien ze dan wel. Eerste instantie niet terug naar Frankrijk. Leuke, aardige en relaxed stel.
Met de auto kunnen wij helemaal tot de Santiago krater rijden. Daar zie je de rook uit de krater komen en je mag daar ook niet langer dan 5 minuten blijven vanwege de gassen. De laatste uitbarsting was in 2011 en je moet ook je auto zo zetten dat je voorkant naar beneden staat. Zodat in geval van evacuatie je sneller weg bent. Klinkt allemaal erg overdreven, maar wij doen braaf wat ons gezegd wordt. Dat geldt niet voor de rest van de ochtend. Wij willen een stukje wandelen en niet alleen het stukje van 1,5 km wat veel toeristen doen. Als wij op de hoogste punt staan met mooi uitzicht op zowel de kraters (het zijn er 3) als de meer van Masaya, zie ik een pad lopen wat naar de andere krater lijkt te lopen. Maar wel hier naar beneden. Niet helemaal de uitgestippelde route, denken wij. Ach, van een beetje klauteren is nog niemand doodgegaan. Daarmee komen wij wel op een wandelpad. Dat gaat even goed, maar daarna wordt het gras steeds hoger en de struiken prikkeliger. Als dit al een pad is, dan lopen hier niet veel mensen. Het is wel wat vertrapt, dus er komt wel iets langs. Later blijkt dit een paardrijroute te zijn. Omdat het pad op een gegeven moment naar rechts afbuigt, i.p.v. naar links - wat nu heel wenselijk zou zijn - besluiten wij omhoog te gaan klimmen en zo op de rand te komen. Daar zagen wij net mensen lopen. Luus vraagt nog vertrouwen van de Fransen. En die zeggen 'ja' en daar gaan wij. Mij wordt niets gevraagd. Ik waarschuw ze wel dat Luus altijd een kortere route weet en ik hem niet altijd vertrouwt met zulke geintjes. Het is ook een 'fijne' klim en uiteraard vind ik het nodig onderuit te schuiven. Wat kleine schrammen, maar verder niets aan te hand. Het wordt steeds steiler en de Française zegt het wel een mooi plekkie te vinden voor slangen. Fijn!! Luus klimt even een steil stukje alleen naar boven en komt dan tot de conclusie dat het wellicht toch beter is om weer naar beneden te gaan en toch het vage pad te blijven volgen en dan daar om de krater heen lopen. Want hier blijven stijgen is toch wel een uitdaging. Dus daar gaan wij weer. Zoals altijd is dalen veel moeilijker, maar uiteindelijk allemaal veilig beneden en was het verder een gemakkelijke wandeling door het park naar de auto. De Fransen zetten wij ergens op een kruising af. En wij gaan door naar toeristisch Mirador Catarina. Vanaf de afslag tot bovenaan allemaal souvenirwinkels met afschuwelijke kleurige zaken. Zelfs minions staan er tussen. En ook veel zaken die planten verkopen. En bij de uitkijk zelf heel druk. Met toeristen, maar vooral locale die hier hun zondag doorbrengen. Er hangt wel een gezellige sfeer en uiteraard een fantastisch uitzicht op het meer van Apoyo.
Dan terug naar ons huisje. Daar lunchen wij ook maar. Waren eerst van plan om dat elders aan het meer te doen, maar bij de 2 zaken die wij proberen moet je de entree betalen van een daggast, à $ 7, om van het restaurant gebruik te maken. In geen 7 jaar! Dus niet. Rest van de middag ontspannen wij vooral hard, hangend in een mat en eind van de middag met een piña colada op de zonsondergang wachten. Helaas ook vanavond een behoorlijk oninteressante ondergang.
En morgen?? Geen idee. Denk dat ik de verschillende zit- en ligmogelijkheden hier ga proberen en dan analyseren en natuurlijk rapport daarvan uitbrengen. It's a shitty job, but someone got to do it.
Na een slechte nachtrust, krijg ik rust van Lucien. Geen kano vanochtend, maar even blijven liggen. Om kwart voor 9 toch in de auto. Wij gaan naar de Masaya vulkaan, met een nog werkend krater. Net binnen het park pikken wij 2 Franse lifters mee. Trouwens lifters 3 en 4 al van vandaag. Het worden er vandaag uiteindelijk 10. De Fransen gaan achterin zitten. Ook voor het eerst anderen in de auto. Het klikt vrij snel en uiteindelijk brengen wij de hele ochtend met elkaar door. Zij zijn al 2,5 maand aan het reizen en moeten in februari in Mexico zijn. Daar gaan zij een half jaar zichzelf laten opleiden tot duikinstructeur, tegelijkertijd daar werken. En daarna? Zien ze dan wel. Eerste instantie niet terug naar Frankrijk. Leuke, aardige en relaxed stel.
Met de auto kunnen wij helemaal tot de Santiago krater rijden. Daar zie je de rook uit de krater komen en je mag daar ook niet langer dan 5 minuten blijven vanwege de gassen. De laatste uitbarsting was in 2011 en je moet ook je auto zo zetten dat je voorkant naar beneden staat. Zodat in geval van evacuatie je sneller weg bent. Klinkt allemaal erg overdreven, maar wij doen braaf wat ons gezegd wordt. Dat geldt niet voor de rest van de ochtend. Wij willen een stukje wandelen en niet alleen het stukje van 1,5 km wat veel toeristen doen. Als wij op de hoogste punt staan met mooi uitzicht op zowel de kraters (het zijn er 3) als de meer van Masaya, zie ik een pad lopen wat naar de andere krater lijkt te lopen. Maar wel hier naar beneden. Niet helemaal de uitgestippelde route, denken wij. Ach, van een beetje klauteren is nog niemand doodgegaan. Daarmee komen wij wel op een wandelpad. Dat gaat even goed, maar daarna wordt het gras steeds hoger en de struiken prikkeliger. Als dit al een pad is, dan lopen hier niet veel mensen. Het is wel wat vertrapt, dus er komt wel iets langs. Later blijkt dit een paardrijroute te zijn. Omdat het pad op een gegeven moment naar rechts afbuigt, i.p.v. naar links - wat nu heel wenselijk zou zijn - besluiten wij omhoog te gaan klimmen en zo op de rand te komen. Daar zagen wij net mensen lopen. Luus vraagt nog vertrouwen van de Fransen. En die zeggen 'ja' en daar gaan wij. Mij wordt niets gevraagd. Ik waarschuw ze wel dat Luus altijd een kortere route weet en ik hem niet altijd vertrouwt met zulke geintjes. Het is ook een 'fijne' klim en uiteraard vind ik het nodig onderuit te schuiven. Wat kleine schrammen, maar verder niets aan te hand. Het wordt steeds steiler en de Française zegt het wel een mooi plekkie te vinden voor slangen. Fijn!! Luus klimt even een steil stukje alleen naar boven en komt dan tot de conclusie dat het wellicht toch beter is om weer naar beneden te gaan en toch het vage pad te blijven volgen en dan daar om de krater heen lopen. Want hier blijven stijgen is toch wel een uitdaging. Dus daar gaan wij weer. Zoals altijd is dalen veel moeilijker, maar uiteindelijk allemaal veilig beneden en was het verder een gemakkelijke wandeling door het park naar de auto. De Fransen zetten wij ergens op een kruising af. En wij gaan door naar toeristisch Mirador Catarina. Vanaf de afslag tot bovenaan allemaal souvenirwinkels met afschuwelijke kleurige zaken. Zelfs minions staan er tussen. En ook veel zaken die planten verkopen. En bij de uitkijk zelf heel druk. Met toeristen, maar vooral locale die hier hun zondag doorbrengen. Er hangt wel een gezellige sfeer en uiteraard een fantastisch uitzicht op het meer van Apoyo.
Dan terug naar ons huisje. Daar lunchen wij ook maar. Waren eerst van plan om dat elders aan het meer te doen, maar bij de 2 zaken die wij proberen moet je de entree betalen van een daggast, à $ 7, om van het restaurant gebruik te maken. In geen 7 jaar! Dus niet. Rest van de middag ontspannen wij vooral hard, hangend in een mat en eind van de middag met een piña colada op de zonsondergang wachten. Helaas ook vanavond een behoorlijk oninteressante ondergang.
En morgen?? Geen idee. Denk dat ik de verschillende zit- en ligmogelijkheden hier ga proberen en dan analyseren en natuurlijk rapport daarvan uitbrengen. It's a shitty job, but someone got to do it.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
