De watervallen van Coo

554km in totaal gereden vandaag. Eerst 427km naar Clearwater en de rest in het Wells Gray Park. Maar laten wij bij het begin beginnen. Het is koud, zo'n 8 graden, als wij vóór half 8 wegrijden uit Whistler. Het is stil op de weg, raar stil.......maar andere wegen zijn hier niet, dus we kunnen niet fout zitten. Raar eigenlijk dat je dat gaat denken. Maar goed, het is wederom mooi en wederom veel kerstbomen. Veel water, snelstromende rivieren en mooie boekjes. Na ruim 100km te zijn besluiten wij toch via Kamloops te rijden i.p.v. 100 mile house. Na Lillioet verandert het landschap ineens van groen naar graslanden en heuvels begroeid met lage struiken en gras. En hier en daar een ranch (klinkt toch stoerder dan boerderij). Een verfrissend beeld. Er wonen hier weinig mensen. Tenminste.......wij zien ze niet. Buiten is het ondertussen zomers, maar we besluiten door te rijden. We halen wel even een muffin bij een benzinestation, maar die doet Lucien ergens aan denken. Dus........ Onderweg nog steeds geen wildlife, behalve weer herten. Helaas vanmiddag in Wells Gray ook geen dieren, wel veel superschattige eekhoorns. Om 13 uur zijn we al in Clearwater. Flink bewolkt en niet warmer dan 16 graden. Wij halen wat info bij het bezoekerscentrum, waar je veel info vandaan kan halen incl. kaarten van omgeving en wandelingen of van mtb-routes. Ons huisje in de Valley resort kunnen wij gelijk onveilig maken. Lang blijven we niet, we halen wat te eten bij een bakker en gaan het park in. Vanmiddag is het watervallentime! Eerste is de Bailey's chute. Wat een fantastische naam. Als wij er eindelijk zijn (na o.a. 14km op een gravenweg rijden) staat het parkeerterrein vol en wordt er net een bus geleegd. Snotver, eerst maar naar de 2e waterval lopen. Daar is het inderdaad héél rustig. In de waterval zijn zalmen te zien die omhoog proberen te klimmen. Veel verder kunnen ze niet zwemmen, dus na al het harde werken brengt de stroom tot de voet van de waterval waar zij neervallen en sterven. Zielig, hè? Maar voor ons een mooi fenomeen om mee te maken. Iedereen zit klaar met hun camera om te proberen een springende zalm te 'schieten'. Mij lukt het, nu duimen dat het een scherpe foto is. Het geweld van het kolkende water is hier indrukwekkend. Dat is bij alle watervallen van vandaag het geval. Wat zijn wij toch nietig als mensjes. Onze volgende stop is de spectaculaire Helmcken Falls. Omschrijven is moeilijk en ook met foto's krijg je het niet voor elkaar. Hij valt in ieder geval 140 meter naar beneden met heel veel kracht en gebulder. Wij stoppen ook nog bij de Dawson en de Spahats Falls en dan is het ineens al 6 uur geweest. Druk is het nergens meer geweest en het was een heerlijke middag. En het is droog gebleven. Morgen wordt er regen voorspeld. Dus wat wij gaan doen? Wij wachten af wat het weer echt gaat doen. We willen óf paardrijden óf kanoen óf toch wandelen? Misschien eerst uitslapen? Wat een vervelende keuzes........