Luxe wandelen

4 augustus 2011

Wij hebben een taxi (€ 7) genomen naar Porto do Calhau. Daar begint onze wandelroute van ± 11km terug naar Madalena. Voornamelijk langs de kust. Zwemspullen zijn ingepakt, omdat er onderweg ook 2 natuurlijke zwembaden zijn. Het is vooral een route langs de wijngaarden van Pico. Het ziet er bijzonder uit. Ommuringen van zwarte stenen en keien ter bescherming van de beroemde Pico Verdelhowijnranken. Ook veel huizen en kerken zijn hier zwart, vaak ook met contrasterende rode deurtjes en hekwerk. Links hebben wij dus steeds de zee en hebben wij de ‘liggende’ en ‘staande’ eilanden in zicht. Aan de andere kant zouden wij constant de berg Pico moeten zien. Maar die laat zich de hele dag niet zien. Het is goed weer om te wandelen. Zonnebril af, zonnebril op, toch maar weer op. Oh nee, doe maar af. Wordt nu toch wel donker. Het is dus zwaar bewolkt, maar regen hebben wij nog steeds niet gehad (gisteren een paar spetters toen wij onderweg waren met de auto) en krijgen we vandaag ook niet. Dat is de hoop in ieder geval. Maar goed dat wij vandaag niet eigenwijs toch zelf de berg zijn opgelopen. Voelt momenteel wel als een kater bij ons dat én geen walvissen hebben gezien én dat wij de berg niet kunnen beklimmen. Dat waren toch de 2 hoofdzaken van onze vakantie. Maar de wandeling is geweldig mooi, niet al te moeilijk en over 9km doen wij bijna 3 uur. Ja, we hebben het erruugg rustig aangedaan. Wij stoppen bij het getipte restaurant O Ancoradouro. Het is ook de eerste horecagelegenheid die wij vandaag zien op een eiland waar er sowieso niet veel horeca is. Zelfs niet in een ‘toeristisch’ dorp als Madalena. Wij eten uitgebreid en overheerlijk. Onze keus van rijst met schelpdieren blijkt een hele goede te zijn. Jammie!! Wij reserveren gelijk voor morgenavond een tafel en gaan (pas) om 15.15 uur weer op pad. De laatste 2km nog even naar het hotel. Wij willen douchen en dan de boot pakken (weer die f….zee op!) naar Faial. Dat wordt de boot van 18 uur, dus tijd zat om te rusten en dagboek bij te werken. En nadenken of ik een pilletje moet nemen………….Zit de boot van 18 uur vol en moeten wij wachten op de boot van 19.10uur. Geen straf nu, lekker terug naar de Mojito in onze stamkroeg, kijken over de zee en genieten van de zon die zich heel af en toe laat zien. Ik neem geen pil en soepel dat de reis gaat. Precies een half uur na afvaart komen wij in in de haven van Horta van het eilandje Faial. Het ziet er een stuk levendiger uit dan bij ons. De jachthaven ligt vol boten, het is druk en er zijn meer eet- en drinkgelegenheden. Wij lopen een best snel rondje. We willen nl. ook nog eten en de laatste boot gaat om 22.15u. Uiteindelijk kiezen wij voor Café Peter Sport, een beroemd en berucht café, maar dat zit vol. Wij kunnen wel op de wachtlijst, volgens hem gaat het best snel. Ik heb een vreselijke hekel aan wachten op een tafel, maar ze hebben hier gegrilde sardientjes. And I’m a sucker for grilled sardines! Het is dan al kwart voor 9. Om 9 uur vragen of wij alvast kunnen bestellen, dat kan en gauw daarna kunnen wij aan een tafel met mooi zicht op de haven en de oceaan. Luus krijgt vrij snel zijn biertje, maar ik moet maar liefst 30 minuten wachten op mijn Sprite. Kan toch niet zo moeilijk zijn, zeker niet als steeds dezelfde jongen langsloopt en zegt ‘I will get your Sprite’. Maar eerst komen de sardientjes en iets later ook mijn drinken. De sardientjes zijn jammie en het wachten waard. Stipt om 22.15u varen wij weer, in het donker nu, terug. En ik voel me zo zeker dat ik zelfs bovenin ga zitten. Dat gaat goed, ik hoef gelukkig niet mijn eten te recyclen.
Ons hotel ligt aan de overkant van de aanlegsteiger, dus wij liggen vrij snel in ons mandje.