Stand: Dolfijnen 1 – Walvissen 0

3 augustus 2011

Om kwart voor 9 zijn wij wel klaar voor de whalewatching. Ik heb mijn Primatour ingenomen (met dank aan Claudia!), niet te veel ontbeten, dus gaan met die boot. Een soort zodiacboot, maar dan groter. Er gaan dan ook 12 man mee. Het is zwaar bewolkt, de berg is niet te zien en dat zal uiteindelijk ook de hele dag zo blijven, maar de temperatuur is goed. Helaas moeten wij zo’n debiele reddingsvest aan, waardoor mijn bewegingsvrijheid met foto’s nemen flink is afgenomen. We varen vol gas de oceaan op en gaan een flink eind, veel verder dan ik had verwacht. Als de eerste bottlenose dolphins, bij ons genaamd ‘Flipper’, opduiken nemen wij gas terug en bekijken uitgebreid de dolfijnen. Het blijven toch geweldig mooie dieren en wat zijn ze snel en grappig. Deze zijn vooral aan het chillen en misschien aan het jagen, want springen of nieuwsgierig bij de boot komen kijken doen ze niet. Na een tijdje gaan we weer verder. Er zijn Atlantic spotted dolphins gezien. We varen een stuk verder, want bij Flipper zagen wij nog land. Nu zijn we echt op open zee. Waar we ook kijken……….water. Word ik daar blijer van? Van deze dolfijnen word ik wel erg blij. Ze zijn een stuk kleiner dan Flipper, maar super nieuwsgierig, speels, mooi en ook vreselijk grappig. Het zijn er heel veel en binnen de kortste tijd zijn we omringd door dolfijnen. Een hele grote groep zwemt met de boot mee (of wij met hun…) en af en toe slooft er eentje zich uit door heel hoog uit het water te springen. Wij blijven heel lang bij de dolfijnen en dat dobberen, wordt mij op een gegeven moment wel te veel en de misselijkheid begint op te zetten. Net als ik denk dat ik toch echt even wat vloeibaar voedsel kwijt moet, gaan we weer verder. Ppfff, dat is beter. Maar de misselijkheid blijft en we hebben nog geen walvis gezien. En daar zijn we toch voornamelijk voor gekomen. Na weer een tijdje varen gaan wij steeds meer denken dat wij inderdaad geen walvissen meer gaan zien. We zien nog wat flippers en weer gaan we dobberen. Gatver, de misselijkheid wordt heel snel erger en weer wil ik eigenlijk overgeven. Ik kan me gelukkig inhouden en hij geeft weer gas richting Madalena. Daar komen wij om 12.20 uur weer aan en dat zonder het spotten van een walvis. Dat is toch wel een hele grote teleurstelling! Frappant is dat Leoni (de gids) daar helemaal niets over zegt en ook de eigenaar bij terugkomst niet. Raar, maar ja. Niets aan te doen. Wij weten dat het geen dierentuin is, maar ik heb er in ieder nooit rekening mee gehouden dat ik ze niet zou zien. Overal wordt namelijk gezegd en geschreven dat 99% van de tochten één of meerdere walvissen zien. Blijkbaar zitten wij bij de 1%, balen! Eigenlijk kan het mij direct na de boottocht niet zoveel schelen dat ik geen walvis heb gezien, maar zodra de misselijkheid wegtrekt komt de kater. Al gauw hebben wij het erover om nog een keertje te gaan. Maar ja, hoe zeker weet je dan dat je ze wel ziet en het kost ook gewoon 114 euries. Na de lunch, met een vieze inktvis voor mij, pakken wij zowel wandel- als zwemspullen en gaan richting Lajes de Pico. Een mooie tocht langs de kust brengt ons in dé hoofdstad van de voormalige walvisvaart. Wij bezoeken eerst het museum van de walvisvaarders. Niet echt bijzonder en wij hoeven niet zo nodig de jacht te zien op beeld, maar wel goed dat ze informatie daarover bewaard hebben. Tot 1987 werd hier gejaagd op potvissen om aan de kost te komen. Ergens kan ik ze geen ongelijk geven, maar het blijft een gruwel als je eraan denkt. Na een terrasje met cappuccino uit een zakje (??) doen we een klein rondje door het dorp. Bij 2 organisaties vragen wij informatie op over een walvistocht. Nu mijn nachtmerrie van vanochtend weer is verwerkt, kan ik er weer aan gaan denken. Dan maar weer ziek, maar het zal toch niet gebeuren dat wij geen walvissen gaan zien. Met dolfijnen zwemmen hebben wij gezien, dat voegt voor ons niet zoveel toe. Dus dan kan ik in plaats daarvan weer een poging gaan wagen om de potvis te zien. De 2e organisatie kan ons overtuigen dat het hier beter is dan vanaf Madalena vertrekken en ze hoeven een stuk minder ver uit te varen om kans te hebben op walvissen. En voordat wij uitvaren vragen zij ook aan de spotters of er walvissen zijn gezien. Zien zij die niet, dan geven dat aan ons door en kunnen wij besluiten niet mee te gaan. Klinkt allemaal goed. Als wij in Madalena beter hadden opgelet hadden wij dat ook wel zelf kunnen verzinnen. Ik had persoonlijk iets meer tijd nodig om te beslissen, maar wetende dat wij het toch willen boeken wij maar gelijk. We kunnen alleen nog vrijdagmiddag om 14 uur. Het is nu woensdag, dus dat is geen probleem. Betekent wel dat wij alleen morgen nog de Pico kunnen beklimmen. Eerst langzaamaan terug naar Madalena. In het hotel douchen, bellen voor de tocht naar de top van de Pico. Helaas, dat gaat niet lukken!! Nog een teleurstelling vandaag. Wij kunnen dus alleen nog maar morgen. De ene gaat morgen niet, de ander kost € 100 p.p. en de derde vertelt ons vertellen dat hij de komende 3 à 4 dagen niet gaat. De weersverwachting voor op de berg zijn niet gunstig. Net zoals vandaag blijft er veel bewolking hangen, waardoor het pad moeilijk is te vinden. En de wind schijnt flink te zijn. M.a.w. niet doen en een aantal dagen wachten. Die dagen hebben wij niet. Eerst overwegen wij morgen maar zelf te gaan proberen, maar uiteindelijk leggen wij ons erbij neer dat dit niet gaat lukken. Wij gaan morgen wel iets anders wandelen.